علی رغم تلاش‌ها برای انتقال بار ترافیک اینترنت موبایل به شبکه ثابت؛ سهم اتصال به اینترنت موبایل افزایش یافت!

 پارسینه: مدل غالب اتصال به اینترنت در دنیا سهم حداقل 70 درصدی اینترنت ثابت به اینترنت همراه است و عموم کاربران ترجیح می‌دهند برای اتصال به اینترنت علی الخصوص در مکان‌های ثابت از اینترنت کابلی استفاده کنند. سهم این اتصال در برخی کشورهای توسعه یافته میزان 86 درصدی اتصال به اینترنت ثابت در مقابل سهم 14 درصدی به اینترنت موبایل را نشان می‌دهد. اما در کشور ما دقیقا مدل برعکس است و حدود 70 درصد کاربران به اینترنت همراه متصل اند و تنها کمتر از 30 درصد کاربران از اینترنت ثابت استفاده می‌کنند، حتی بسیاری از کاربران در منازل‌شان هم ترجیح می‌دهند در صورت امکان دسترسی به اینترنت موبایل از این مدل اتصال به جای اینترنت ثابت استفاده کنند.

عیسی زارع پور، وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات بارها به وضعیت نه چندان مطلوب ارتباطات ثابت در کشور اشاره داشته و در یکی از سخنرانی‌هایش تاکید کرده است: «متاسفانه زیرساخت‌ها در این حوزه طی سال‌های گذشته متناسب با نیاز توسعه نیافته است و ما امروز در کشورهای جهانی جزو آخرین کشورها هستیم در حالی که اغلب کشورهای پیشرفته در یک دهه گذشته به سمت رفع نیاز مردم در حوزه فیبر نوری و اینترنت ثابت رفته اند و 70 درصد نیاز مردم خود را رفع کرده‌اند و این عقب ماندگی شایسته مردم نیست. امروز به دلیل عدم توسعه خدمات ثابت همچون اینترنت، بار بر روی اینترنت همراه است و موجب شده که خدمات در این حوزه نیز افت داشته باشد».

لذا به منظور رفع این مشکل زیرساختی در حوزه اینترنت ثابت، اجرای پروژه فیبرنوری در دستور کار دولت سیزدهم قرار گرفت، اما علی رغم تمامی تلاش‌ها برای پیشبرد سریع‌تر این پروژه، به استناد جدیدترین آمار سایت «طرح ملی فیبرنوری منازل و کسب‌وکارها» از پوشش 7.5 میلیونی خانوارهای تحت دسترسی به این پروژه، کمی بیش از 0.55 میلیون خانوار ترجیح دادند که به این شبکه متصل شوند.

بررسی‌های میدانی نشان می‌دهد که علی رغم اعطای مشوق دولت به اپراتورها برای تشویق کاربران به اتصال به شبکه فیبرنوری، باز هم مشکلاتی از جمله فیبرکشی روکار و هزینه اضافی برای برقراری اتصال به این شبکه، به همراه تعرفه‌های بالاتر اینترنت فیبرنوری باعث عدم رغبت عمومی کاربران برای اتصال به شبکه شده است؛ حال آنکه بسیاری از کاربران متصل به این شبکه هم اذعان دارند که به سرعت‌های وعده داده شده در شبکه فیبرنوری دسترسی ندارند. 

علی رغم تلاش‌ها برای توسعه شبکه فیبرنوری در کشور و انتقال بخشی از ترافیک اینترنت موبایل به شبکه ثابت، آمار رادار کلودفلر نشان می‌دهد که سهم اتصال به اینترنت موبایل طی یک سال اخیر نه تنها در ایران کاهش نیافته است، بلکه با افزایش 4.5 درصدی از 66 درصد در سال گذشته به 70.5 درصد طی هفته های اخیر رسیده است.

 

در اتصال اینترنت برخی محدوده‌های جغرافیایی، پوشش 5G نسبت به توسعه فیبرنوری منطقی‌تر است

در همین راستا احمد نیرومند، معاون پیشین فناوری و برنامه‌ریزی سازمان نظام صنفی رایانه‌ای کشور در گفت‌وگو با خبرنگار سیتنا، گفت: باید ببینیم اقتضائات ما چیست؟ شاید مدل 70 (اینترنت همراه) به 30 (اینترنت ثابت) به نفع ما باشد. با توجه به اینکه ما کشوری در حال رشد هستیم و باید به نیاز گذشته پاسخ دهیم و زیرساخت‌هایمان به دلیل قدیمی بودن در حال تعویض است، رسیدن به زیرساخت فیبرنوری و مرتبط با کل جمعیت سخت است و شاید بتوان استانداردهایی برای ساختمان ها وضع کرد و در بحث ساختمان سازی های جدید، اقدامی انجام داد، چراکه برخی نیازها وجود دارد که شاید بشود برای آینده انجام داد.

این فعال حوزه فناوری، اظهار کرد: فرق شبکه همراه با فیبرنوری در حوزه اثربخشی چیست؟ زمانی که در محدوده جغرافیایی بخواهیم اقدامی برای فیبرنوری انجام دهیم، ممکن است به عنوان مثال در 10 کیلومتر چند سال زمان ببرد تا این اقدام انجام شود، اما برای پوشش 5G کافی است یک BTS سیار از طریق یک کشنده در محل قرار گیرد و تمام.

برای اتصال محدوده جغرافیایی 10 کیلومتری به فیبرنوری ممکن است زمان زیادی صرف شود، اما برای پوشش 5G کافی است یک BTS سیار از طریق یک کشنده در محل قرار گیرد و تمام.

وی، ادامه داد: می‌توان برای پوشش قدیمی و روستایی و حاشیه ای از طریق مودم ها و GSM و TDLTE ارتباط برقرار کرد، چراکه نیاز کشور اتصال قوی و پرسرعت به اینترنت برای توسعه کسب و کارهای خانگی، افزایش اتصال آموزش الکترونیک و اتصال مراکز درمانی و ... است.

نیرومند، خاطرنشان کرد: در دولت این سوال شما مطرح است که مدل 70 به 30 تغییر کند؛ در دنیا در ابتدا در صنعت کابلی آنقدر پیش‌رو بود که برای نیازهای جدید خود به سمت همراه و وایرلس پیش رفته‌اند، اما ما اول شبکه های کابلی تلویزیونی داشتیم و بعد به سمت شبکه های ماهواره ای رفتیم.

در دنیا از اتصال 100 درصد کابلی به سمت کاهش 30 درصدی رفته اند، اما در ایران توسعه نامتوازن شکل گرفته است

وی، ادامه داد: در دنیا از مسیری به مسیری دیگر رفته اند، اول 100 درصد کابلی بودند و بعد 30 درصد کاهش داشتند و الان 70 به 30 شدند. ما در سال 2003 و 2004 حدود 20 سال پیش، در این مسیر ورود کردیم و حدود سال 2012 مصرف ما اوج گرفت و با توجه به زیرساخت‌ها پاسخ به این افزایش تقاضا در این مدت امکان پذیر نبود. در گام اول باید بگوییم چطور در بحث بومی سازی و اهم سازی شبکه موبایل کشور را به پایداری رسانیم که اگر خدمات تلفن همراه  برقرار می شود، در زمانی که خدمات اینترنت نیز ارائه می شود، خدمات تلفن همراه دچار اختلال نشود و بتواند با کیفیت بالایی تماس ها را مدیریت کند و بعد به مردم خدمات دهد.

معاون پیشین سازمان نظام صنفی رایانه‌ای کشور در ادامه گفت‌وگو با سیتنا، گفت: باید با دریافت زیرساخت از دولت و ارائه یارانه، مردم را تشویق کنیم که از شبکه فیبرنوری استفاده کنند، اما همچنان در محل هایی سیستم فیبر و سیم دچار مشکل هستند و برخی از تلفن ها به دلیل دزدی کابلی، قطع هستند.

وی، افزود: در دنیا اول کانال ارتباطی را داشتند و بعد مدل جدید آوردند. در حمل و نقل ابتدا به اینترنت نیاز داشتند و مدل EDGE و باقی موارد مطرح شدند و بعد IoT ها مطرح شدند و الان اتصال 5G مطرح شده است و بسته به نیاز تغییرات داشتند. ما همیشه از بومی سازی صحبت کردیم، ولی طرح این موضوع به صورت اغراق آمیز بوده، در حالی که در طرح هایی که موجود است باید اقتضائات برای بوم خودمان را در نظر بگیریم.

اتصال روستاهای دورافتاده و صعب العبور به شبکه فیبرنوری منطقی و مقرون به‌صرفه نیست

این فعال اقتصادی، ادامه داد: می توانید با چند آنتن، روستاهای دورافتاده در پشت کوه های صعب العبور را از طریق کابل های تلفن همراه به اینترنت متصل کنید، اما همین کار با فیبرنوری سال ها طول می کشد. وقتی بافت فرسوده و حاشیه نشینی داریم، صحبت از فیبرنوری خنده دار است، اما برای خدمت به این مناطق محروم نیاز به اینترنت داریم و راهکار این است از شبکه موبایل یا سیستم هایی که هویت سازی دارند استفاده کنند؛ با هویت سنجی درست و بررسی مالکیت سیم کارت موضوع را بررسی کنیم.

می توانید با چند آنتن، روستاهای دورافتاده در پشت کوه های صعب العبور را از طریق کابل های تلفن همراه به اینترنت متصل کنید، اما همین کار با فیبرنوری سال ها طول می کشد.

وی، خاطرنشان کرد: کشور ما از لحاظ اقتضاء، نیاز به مدل بومی دارد و باید ویژگی های جغرافیایی و شهرسازی را در نظر گرفت، باید دید این مدل اتصال در حاشیه های تهران می گنجد یا خیر؟ باید نگاه آینده نگرانه داشته باشیم و در ساختمان سازی همانطور که ناظرهای مختلف داریم، صنعت فناوری اطلاعات هم باید ناظر داشته باشد، حتی شده منطقه به منطقه شروع شود.

نیرومند، افزود: اگر ناظرهای فناوری اطلاعات حضور داشته باشند، امید این را داریم این ساختمان ها نیازهای ما را برطرف کنند و شاید دیگر نیاز به دکل های BTSهای همراه اپراتورها نداشته باشیم و نیازهای درونی خود را برطرف کنند و شاید به دلیل زیرساخت های مورد نیاز، ساختمان های اطراف خود را پوشش دهد، اما از الان به گذشته، نگاه اقتضائی نیاز است.

انتهای پیام